Περιπέτειες ενος κλόουν

Ώρες ώρες ρε παιδί μου λες και μου στήνει φάρσες ο Μεγάλος! Λες και του είπε κάποιος ότι εγώ είμαι κλόουν και στην καθημερινότητά μου, ανά πάσα ώρα και στιγμή και σου λέει, “με ποιον να γελάσω σήμερα; ε με τον κλόουν βεβαίως!!!” Ακούστε εδώ κατάσταση: ετοιμαζόμαστε για πάρτι-γιορτή-τέλους σχολικής χρονιάς σε νηπιαγωγείο στην Ασπροβάλτα. Έχουμε ραντεβού 7 το πρωί περικαλώ (!!) κάπου στην Ευκαρπία με τις εκλεκτές κ ευγενικές δασκάλες για να μας πάρουν με το δικό τους ευρύχωρο – εξαιρετικά βολικό – αμάξι (οικολογία-οικονομία). Αφού ξεφορτώνω τις βαλίτσες από το δικό μου αμάξι στο δικό τους, κάνω να χαιρετήσω το παλικάρι της συνεργάτιδάς μου Ίριδας, την οποία είχε φέρει μέχρι εκεί με τ’ αμάξι του και καθόταν μέσα περιμένοντας μας να φύγουμε. Και με το που σηκώνω το χέρι να πω γεια…………… ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΟΠΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟ, σαν το κογιότ στα κινούμενα σχέδια, μόλις διαπιστώνει ότι κάτω από το συννεφάκι που κρύβει τα πόδια του δεν υπάρχει τίποτα παρά το κενό!!! Η *@#$% τρύπα που βλέπετε στο @#$% φρεάτιο έγραφε «παπούτσι πράσινο σταράκι νο 43 και συγκεκριμένα του Τιμολέοντα του Τιραμόλα»!!! Μόνο το δικό μου πόδι μπορούσε να μπει εκεί μέσα και μόνο εγώ μπορούσα να πατήσω με τρόπο σαν να σημαδεύω το σχήμα της τρύπας ΑΘΕΛΑ ΜΟΥ!!!! Ε μετά πως να μη γελάει ο “Μεγάλος”…. Κατάλαβες??? ΥΓ. Η φώτο είναι ακριβώς από αυτό το φρεάτιο. Δήμε Ευκαρπίας την τραβάς τη μήνυσάρα σου…

Οι υπηρεσίες μας πλέον αναβαθμίζονται σε ανώτερο επίπεδο! Πολλοί παιδότοποι ως γνωστό, χρησιμοποιούν κάμερες στους χώρους που παίζουν τα παιδιά και οθόνες στο καφέ που κάθονται οι γονείς, ώστε οι τελευταίοι να βλέπουν τα βλαστάρια τους. Πολλοί παιδότοποι επίσης, έχουν παραπάνω από μία αίθουσες παιχνιδιού. Σε έναν τέτοιο βρέθηκα κ εγώ που λέτε προχθές (PLAY TIME Καφέ-Παιδότοπος Καλαμαριά – η περιπέτεια περιλαμβάνει τοποθέτηση προϊόντος) κ επειδή η δεύτερη αίθουσα παιχνιδιού (στο πατάρι) δεν χρησιμοποιούνταν εκείνη τη μέρα, είπα κ εγώ ν’ αλλάξω εκεί με την ησυχία μου και να απλώσω και τις δύο βαλίτσες πραμάτια μου. Έλα όμως που η κάμερα ήταν στημένη απέναντί μου κ η τηλεόραση ανοιχτή και κάτω στους γονείς έπαιζε live striptease Τιμολέων Τιραμόλα!!! Άμεσα αντανακλαστικά οι μπαμπάδες: “Εεεεεεε! Τιμολέωωω­ωωωννν!!! Σε βλέπουμεεεεεεε!!!” Έντρομη κ η σερβιτόρα έτρεξε να κλείσει την τηλεόραση! Οι μαμάδες, για άγνωστο λόγο, ούτε που αντέδρασαν… Φήμες ωστόσο, ότι παραπονέθηκε μητέρα επειδή έκλεισαν την τηλεόραση πάνω στο καλύτερο, διαψεύστηκαν! Αν κάνω λάθος, διορθώστε με…

Χτυπάει τηλέφωνο, βλέπω αθηναϊκό νούμερο που θυμίζει εταιρία κινητής τηλεφωνίας, ώπα λέω, ευκαιρία να γελάσουμε: – Παρακαλωωωώ; – Ναι γεια σααααας… (με τη γνωστή καθυστέρηση μέχρι ν’ ανοίξει η γραμμή, κλασσική ευγενική, νεανική, γυναικεία φωνή πωλήτριας – όπως νόμιζα) – τη διακόπτω όλος χαρά: μισό μισό να μαντέψω! Είσαι η κοσμοτέ!!! – όχι… (ξενερωμένη…) από το Star παίρνω… – από το ποιο; – το Star… – το κανάλι;;; – ναι – την ψωνίζω λίγο από μέσα μου, το παίζω άνετος και συνεχίζω πιο σοβαρός: σας ακούω… – έχετε όλα αυτά που βλέπω εδώ, ζογκλέρ, μάγους, κλόουν κλπ; – ναι αμέ! Και ακροβάτες και ξυλοπόδορους! – είστε κάπου ντυμένοι να περάσω γιατί πρέπει να κάνω ένα ρεπορτάζ για τη Eurodisney που ζητάνε ανιματέρ από Ελλάδα και θέλω να μας πείτε μερικά πράγματα on camera και να τραβήξω μερικά πλάνα… – Μα και βέβαια! Εμείς οι κλόουν αλλά και οι ζογκλέρ και οι ακροβάτες, είμαστε ντυμένοι και βαμμένοι όλο το 24ωρο, έτσι βγαίνουμε έξω, τριγυρνάμε στο σπίτι μας με τα τεράστια παπούτσια μας, παίζουμε με τις κορίνες στον ύπνο μας, κάνουμε σεξ με τα ξυλοπόδαρα, ταχυδακτυλουργικά στο φαγητό, κ έχουμε και δυο φουσκωτά στο μπαλκόνι για τα περιστέρια! Περάστε όποτε θέλετε! Καμιά ελπίδα… Ούτε κατάλαβε ότι πήρε Θεσσαλονίκη…

Τελικά θ’ αρχίσω να πιστεύω στη μοίρα νο 2. Η περιγραφή ανήκει στην Eleanna Agious: «καθόμουν με τον Ερμή μόνη στο περιβαλλοντικό πάρκο εδώ δίπλα στο Δερβένι και σκεφτόμουν τι να κάνω για τα γενέθλια του… Ξαφνικά τον βλέπω να έχει ένα τυλιγμένο χαρτί στο μάτι (με το χαρακτηριστικό τρόπο που κάνουν τα παιδιά το κιάλι των πειρατών) λέγοντάς μου ότι είναι τηλεσκόπιο και έρχεται και μου το δίνει. Το ξετυλίγω και βλέπω τη χαμογελαστή φάτσα ενός κλόουν σ’ ένα αστέρι!» Το αξιοπερίεργο είναι ότι βρήκε κάτι εκεί, το λέω γιατί είναι πάντα καθαρό, δεν έχει ούτε ένα σκουπίδι.» Έ όχι και σκουπίδι η κάρτα μου κυρία μου! Είχα κάνει πάρτι στο πάρκο εκείνο, βέβαια αρκετό καιρό πριν. Είναι να μη σε θέλει όμως… 😉 Να μη σας τα πολυλογώ, λίγο καιρό μετά έκανα το παρτάκι του Ερμή στην αυλή τους στην Ευκαρπία.

Τελικά θ’ αρχίσω να πιστεύω στη μοίρα. Στο κάρμα. Διάλογος – δεν τον λες κ αστείο – με πελάτισσα πριν κάνα δυο βδομάδες στο τηλέφωνο: Είχαμε ήδη κλείσει παιδικό παρτάκι γενεθλίων για το γιο της για σήμερα Τετάρτη. Λόγω του εργαστηρίου που έχω κάθε Τετάρτη, δε με βόλευε ιδιαίτερα επομένως ρωτάω για Πέμπτη ή Παρασκευή: – Μήπως θα βόλευε να πάμε το παρτάκι σας μία μέρα μετά, την Πέμπτη ή την Παρασκευή; – Δυστυχώς δε γίνεται, χωρίζω με τον άντρα μου κ την επομένη του πάρτι παίρνω τον μικρό και φεύγουμε Βρυξέλλες… Ε… φρίκαρα λιγάκι ο κλόουν… Τον μικρό αυτόν τον συμπάθησα τρελά σε ένα προηγούμενο πάρτι που τον είδα, τόσο πολύ που την ίδια στιγμή (τότε) του έκανα το πάρτι δώρο, όποτε κ αν αυτό γινόταν (γίνεται σήμερα). Αυτός επίσης φάνηκε να με συμπάθησε και σύμφωνα με τη μητέρα του, ανυπομονεί να πάω στο πάρτι του. Αυτό το παιδί σήμερα θα έχει ένα τέλειο πάρτι στο σπίτι του κ αύριο θα είναι σε ένα άλλο σπίτι, σε μία άλλη χώρα, χωρίς τον έναν από τους δύο γονείς (αυτό δεν το κρίνουμε, ελπίζουμε ότι γίνεται για καλό. Σχολιάζω απλώς, πως τα φέρνει η ζωή για ένα παιδί). Ένιωσα μεγάλη ευθύνη ως προς αυτό το πάρτι, ως προς αυτή την τελευταία εμπειρία στην Ελλάδα που θα προσφέρω σε αυτό το παιδί. Κ ένιωσα ότι ήθελα να του κάνω ένα δώρο κάτι να πάρει μαζί του.. Τότε θυμήθηκα ότι ευτυχώς είχα προσφερθεί να κάνω το ίδιο το πάρτι του δωρεάν, έτσι απλά επειδή γούσταρα αυτόν τον απίθανο πιτσιρίκο κ βγάλαμε άπειρο γέλιο στο προηγούμενο πάρτι, κ αν δεν το είχα κάνει, δεν θα βλεπόμασταν σήμερα… ΥΓ. Εύχομαι να είστε καλά στη νέα σας ζωή. Κάθε δυσκολία για καλό…

Λέτε κ εσείς για το χιούμορ μου που είναι καυστικό και μπορεί μερικοί/μερικές να παρεξηγηθούν… Τις προάλλες ήταν να κάνει ένας δάσκαλός μου και στενός φίλος ένα στεφανιογράφημα και ενδεχομένως μια μικροεπέμβαση στην καρδιά, το γνωστό μπαλονάκι (true story). Ε δεν άντεξα στον πειρασμό… έκανα το χιουμοράκι της γνωστής διαφήμισης: έσκασα πρωί πρωί στο Διαβαλκανικό με τρόμπα και μπαλόνι μακαρόνι από τα παιδικά πάρτι! “έλα ρε Κώτσο, τι αγχώνεσαι, κ εγώ τα κάνω αυτά!!!” Τελικά τη σκαπούλαρε… Ηumor therapy!!!

Τις προάλλες η φίλη μου Ioanna Farfalina, είχε την εξαιρετική ιδέα για τα γενέθλια του γιου της να διοργανώσει μπουγέλο πάρτι! Πέραν του ότι ως κλόουν η ιδέα με ξετρέλανε γιατί είναι ανατροπή και βγάλσιμο της γλώσσας να παίζεις μπουγέλο στην αρχή της σχολικής χρονιάς και όχι στο τέλος, της λέω άστο πάνω μου, το χω κάνει αρκετές φορές στη θητεία μου με τα παιδιά στο Καλαμίτσι. Πάω λοιπόν jumbo (sorry για τα βρωμόλογα, στα υπόλοιπα παιχνιδάδικα είχαν τελειώσει τα καλοκαιρινά) και αγοράζω ένα καρότσι νεροπίστολα, νερόμπομπες κλπ. Έλα όμως που πήγα να τα ψωνίσω την ημέρα του αγιασμού και όλο το jumbo ήταν γεμάτο με μαμάδες και παιδιά που ψώνιζαν τετράδια και σχολικά! Δεν μπορείτε να φανταστείτε με τι απορία-μίσος με κοιτούσαν μόλις αντίκριζαν το καρότσι μου! Σου λέει, «εμείς βρε @#$%*# ξεκινάμε μαθήματα, είναι Σεπτέμβρης μήνας και συ ψωνίζεις για διακοπές?!?!»

Όταν συναντούνται δύο διαφορετικοί κόσμοι, ή αλλιώς, εκεί που το ίδιο «πράγμα», για άλλα παιδιά είναι αντικείμενο εντυπωσιασμού ενώ για άλλα τρόπος ζωής…: Ανοιξιάτικο παιδικό πάρτι πριν από πολλά χρόνια στο θερινό zoo club, δίπλα στον ιππικό όμιλο Καλαμαριάς. Όπως κάθε παιδότοπος που «σέβεται» τον εαυτό του και προσπαθεί να κάνει κάτι εντυπωσιακό (που συνήθως καταντάει κιτς – βλέπε υδροκέφαλες μίνι και μίκυ) την ώρα που βγαίνει η τούρτα, έτσι κ το zoo είχε τη φαεινή ιδέα (και όντως πετυχημένη σε σχέση με άλλες) να δανείζεται ένα άλογο από δίπλα, από τον ιππικό, ν’ ανεβάζει τον εορτάζων ή την εορτάζουσα πάνω και να κάνει εντυπωσιακή είσοδο στο πάρκο (μεγάλος ανοιχτός χώρος με γρασίδι) προς το σημείο που θα σβήσουμε τα κεράκια. Ε…, έτυχε μια φορά τα παιδάκια να είναι -ας το πούμε ευγενικά για να συνεννοούμαστε- απ’ τα βόρεια προάστια, κ με το που μπαίνει ο εορτάζων περήφανος και κορδωμένος καβάλα στ’ άλογο, ακούγεται από ένα άλλο παιδάκι: «αχ! αυτό είναι το άλογό μου….!!!» Και όντως ήτανε…

Είναι να έχεις εμπειρία τελικά… Παιδότοπος στην Άνω Ηλιούπολη: αλλάζω-ετοιμάζομαι στις τουαλέτες, τα αιώνια καμαρίνια μας… (έχω αλλάξει και σε ταξί). Απ’ έξω ακούω 4χρονο κοριτσάκι με τη μάνα του: -εγώ δεν τον θέλω τον κλόουν, τον φοβάμαι… Ανοίγω την πόρτα προσεκτικά, φοράω μόνο τα ρούχα του κλόουν χωρίς τις τεράστιες παπουτσάρες και δεν έχω βαφτεί άρα δεν περνάω για κλόουν στο μωρό. Γονατίζω ώστε να είμαι στο ύψος της (έχω την εντύπωση ότι τα μικρά έχουν αυτή την ιδιότητα που έχουν και τα ζώα, είναι πιο εύκολο να σε δεχτούν ως ίσο αν είσαι στο ύψος τους) και της λέω: – κ εσύ φοβάσαι τους κλόουν; με κοιτάει περίεργα, αναγνωριστικά.. – κ εγώ… – συνεχίζω – αλλά μη στεναχωριέσαι… θα ‘ρθω να παίξουμε μαζί… Χωρίς πολλά πολλά. Ούτε νουθεσίες του στυλ «μα δεεεες, καλός είναι ο κλόουν» ούτε τίποτα. Απ’ έξω απ’ έξω και στο συναίσθημα. Περιττό να πω ότι γίναμε κολλητοί στην παράσταση.

Παιδικό πάρτι σε σπίτι. Καμαρίνια μου ως συνήθως η κρεβατοκάμαρα των γονιών. Αφού έχει τελειώσει το πάρτι και όλα ωραία όλα καλά, πλέον είναι απίθανο να τους ξεφύγεις και να επιστρέψεις απαρατήρητος πίσω στα «καμαρίνια» σου ν’ αλλάξεις. Τι κ αν βάλαμε μουσική στο σαλόνι, τι κ αν βγήκε η τούρτα, τι κ αν είπα τους γονείς να έχουν το νου τους τα πιτσιρίκια να μην έρχονται προς το διάδρομο, ευτυχώς τουλάχιστο υπήρχε κλειδί και κλείδωνε η πόρτα! Παρότι έχω προνοήσει και έχω βάλει κάτι στην κλειδαρότρυπα από μέσα ώστε να μη φαίνεται το παραμικρό, από έξω που έχουν σφηνωθεί τα μικρά ακούω τον εξής αποκαλυπτικό διάλογο: – 7χρονο κοριτσάκι: τον βλέπω!!! – άλλο 7χρονο κοριτσάκι: τι κάνει???? – το πρώτο 7χρονο κοριτσάκι: βγάζει το παντελόνι του!!!!

Σήμερα θα σας περιγράψω πως έμαθα την Πάολα. Οι φαν της ίδιας και γενικά οι φαν σχετικού ρεπερτορίου καλύτερα να μη διαβάσουν παρακάτω ή ακόμα καλύτερα ας μου κάνουν διαγραφή, μπλοκ, λιθοβολισμό, εκπαραθύρωση, ότι σας βρίσκεται πρόχειρο! Το όνομα της λαϊκής αοιδού λοιπόν, το είχα ακουστά καιρό πριν. Φατσικά δεν έτυχε να την δω, ούτε στην τηλεόραση (δε βλέπω) ούτε στο Hello (δε διαβάζω), ούτε φυσικά live! Πάω λοιπόν στο ράφτη μου (σχεδιαστής κατά τον ίδιο) να ράψω αυτό το φανταστικό φλωρινιώτικο σακάκι με τις παγιέτες που όλοι ξέρετε, και όση ώρα περιμένουμε την βοηθό του να ετοιμάσει κάτι, πίνουμε καφεδάκι χαλαρά και εγώ χαζεύω ένα πολυτελές άλμπουμ με φωτογραφίες από μπουζούκια και συγκεκριμένα μίας ξανθιάς τραγουδίστριας από αυτό το εξαίρετο και σπάνιο είδος που έλεγε ο Ζαμπέτας: από φωνή, κορμάρα (για να το πω κόσμια, γιατί δεν μου επιτρέπω βωμολοχίες δημόσια) – Τιραμόλας τώρα, εντελώς αυθόρμητα, κλοουνίστικα κ αθώα: Ποια είναι αυτή; – Ράφτης μου με φάτσα συγκλονισμένη αλλά και μ’ ένα είδος συμπόνιας στο ηλίθιο είδος εξωγήινου απέναντί του: Μάλλον δεν έχεις καμία σχέση με μπουζούκια ε…? – Τιραμόλας: Μπαααα… – Ράφτης: Η Πάολα. – Τιραμόλας: α… Να μη σας τα πολυλογώ, ο ράφτης μου, ο οποίος κατά τ’ άλλα είναι και παρακαλώ τα παιδιά, είναι ο κουμπάρος και ράφτης της Πάολας! (τσιρίχτε τώρα μπουζουκτσούδες). Όταν δε, επιβεβαίωνε το νούμερό μου στο κινητό του για να συνεννοούμαστε, μου λέει: – δε σε πειράζει που σ’ έχω αποθηκευμένο «Τίμος-κλόουν» ε? – τι να με πειράζει καλέ, του απαντάω εγώ, κ εγώ «Νίκο-ράφτη» σ’ έχω!!!

Αφιερωμένο στη «γιορτή» της γυναίκας, διά της ατόπου απαγωγής: Παίρνω τηλέφωνο σε σπίτι, στο σταθερό, για επιβεβαίωση παιδικού πάρτι και για λεπτομέρειες, δύο μέρες πριν. Το σηκώνει ο μπαμπάς: – Παρακαλώ – Ναι καλησπέρα, σας παίρνω για το παιδικό παρτάκι που έχετε το Σάββατο… – Ποιο πάρτι;

Με παίρνει τηλέφωνο μητέρα για να κλείσει πάρτι: -Ναι καλημέρα, ο Τιμολέων? -Ναι ο ίδιος, χαίρεται τι κάνετε, πως είστε! -Θα ήθελα έναν κλόουν για το επόμενο Σάββατο, στο Πανόραμα, για το πάρτι του γιου μου. -Στριγκλιάρικη παιδική φωνή αγωνίας από το βάθος: ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΛΟΟΥΟΥΟΥΟΥ­ΟΥΟΥΟΥΝΝΝ!!!!! Κυρία μου το παιδί σου το ρώτησες; Για ποιον ακριβώς κάνεις το πάρτι, για το παιδί σου ή για τις φίλες σου; Και τι τον πέρασες τον κλόουν, μπουφέ? Πήρε η γειτόνισσά σου κλόουν στο πάρτι της, είπες να πάρεις κ εσύ μη τυχόν κ σ’ απελάσουν απ’ το Πανόραμα; Για συμμαζευτείτε λίγο, για συγκεντρωθείτε! Τα παραπάνω φυσικά και δεν τα είπα στην ίδια γιατί προφανώς δεν είχε νόημα, όπως επίσης προφανώς και δεν πήγα στο πάρτι γιατί ούτε αυτό είχε νόημα! Μάθετε ν’ ακούτε τα παιδιά σας και αν θέλετε και τη συμβουλή ενός παιδαγωγού, δε θυμάμαι ποιου, αν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, αφιερώστε δυο φορές λιγότερα χρήματα και δυο φορές περισσότερο χρόνο.

Άντε καλά ο νόμος για το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους. Αλλά να χρειάζομαι νόμο για το κάπνισμα σε παιδικό πάρτι σε σπίτι?!? Παιδάκι μου βγαίνω για πρόγραμμα και βλέπω 8 μετρημένα φουγάρα, τα 5 ακριβώς δίπλα στα παιδιά! Κι ούτε ένα παράθυρο ανοιχτό, ούτε καν να πεις ότι πάνε παραπέρα, ούτε καν εναλλάξ! Ταυτόχρονα! Κ οι μητέρες!! Ούτε καν μόνο οι μπαμπάδες που δε σκαμπάζουν (συνήθως) κ από τέτοια! Αυτό ήταν. Απασφάλισα, ξέχασα το χιούμορ μου, ότι είμαι κλόουν και τους λέω (από μικροφώνου, μπροστά στα παιδιά): «Ή εγώ ή εσείς. Ή τα σβήνετε τώρα ή φεύγω.

– κλόουν για 2 ώρες πρόγραμμα σε βάφτιση, αξία : 80 ευρώ – αίθουσα εκδηλώσεων-συνεστιάσεων για τη βάφτιση, αξία : 3000 ευρώ – DJ για το after party, αξία : 200 ευρώ – να χορεύει όλο το σόι ρώσικη ντίσκο δεκαετίας ‘80 στη διαπασών αγκαλιά με το μωρό που μόλις βαφτίστηκε και να του κολλάνε 50ευρα στη μάπα ενώ αυτό τους κοιτάει σαστισμένο, αξία…. ανεκτίμητη….. Τι ζω Θεέ μου…

Οκ. Σας επιτρέπω να γελάσετε, να γελάσετε με την ψυχή σας, να κρατάτε την κοιλιά σας, τ’ αυτιά σας τον ποπό σας, να κλάψετε, να δακρύσετε κλπ. Ένα μόνο σας λέω: αυτό που θα ανεβάσει οσονούπω η Katerina Kagia, δεν θα το ξαναδείτε, δεν θα το ξανακάνω! Όσα κ αν δίνετε, με ό,τι κ αν πληρώνετε!

Είμαι που είμαι εγώ απαράδεκτος στο χιούμορ, βγάζουν κ αυτές κάτι ονόματα στα παιδιά τους τι να πω… κακός συνδυασμός… δεν άντεξα πάλι… Σηκώνω το ΑΓΟΡΑΚΙ τις προάλλες για νούμερο.. εγώ: – Πωωωωώς σε λένεεεεεεεε??? αυτό:- Μερκούρη εγώ με έκπληκτο-συγκινημένο βλέμμα: Μελίνα?!?! ΥΓ. Το ίδιο συνέβη ένα χρόνο μετά με άλλο ΑΓΟΡΑΚΙ με το όνομα “ΛΑΣΚΑΡΗΣ”!!! Ε, όπως φαντάζεστε… πάλι δεν άντεξα… : «Ζωή;!;!»

Φτιάχνοντας μπαλονοκατασκευές σε αγοράκι στη Θεσσαλονίκη: -τι σχέδιο θέλεις; -σπαθί! φτιάχνοντας μπαλονοκατασκευές σε κοριτσάκι στη Θεσσαλονίκη: -τι σχέδιο θέλεις; -καρδούλα! φτιάχνοντας μπαλονοκατασκευές σε αγοράκι σε χωριό Ν. Πέλλας -τι σχέδιο θέλεις; -τρακτέρ! φτιάχνοντας μπαλονοκατασκευές σε κοριτσάκι σε χωριό Ν. Πέλλας -τι σχέδιο θέλεις; -κομπίνα!!!

Έχετε ξανακούσει παιδί να λέει «θέλω γωνία» για τούρτα λες και είναι ξεροψημένη σπανακοτυρόπιτα?!? Άμα είσαι κλόουν….