Σήμερα θα σας πω πως αποφάσισα να γίνω κλόουν! (true story as always) Εκεί λίγο μετά το σχολείο, πριν περάσω Πανεπιστήμιο, πάνω στη φάση “ψάχνω για κάνα χαρτζιλίκι” μ’έστελνε ο πατέρας μου από δω κ από κει σε διάφορους γνωστούς του να βρω προσωρινή δουλειά (παρεμπιπτόντως παιδιά, ξεφύγετε το συντομότερο δυνατό, από τους “γνωστούς” των γονιών σας και τη λογική “έχω ένα γνωστό εκεί”, αν θέλετε να γίνεται άνθρωποι!). Ξεκινάω λοιπόν δοκιμαστικό σαν βοηθός σερβιτόρου στο “Ντορέ-Ζύθος” στην παραλία. Εξαιρετικό μαγαζί δε λέω, ωραία κουζίνα, τέλειες μπύρες αλλά προτιμώ πλέον να πηγαίνω ως πελάτης. Εγώ έκανα ότι μπορούσα (για να τα κάνω όλα χάλια) αλλά έλα που ένα βράδυ ο αφεντικός μου δίνει δύο σφηνάκια να τα κεράσω σε δύο εκλεκτούς πελάτες του μαγαζιού. Ε τι το θελε κ αυτός ο ταλαίπωρος….
ΝΑΙ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΑΓΑΠΗΤΕΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΕΣ! ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΡΙΞΩ ΣΦΗΝΑΚΙ!!!! ΤΟ ΕΡΙΞΑ ΟΛΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΡΑΒΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΛΕΚΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ!!! Ε, να μη τα πολυλογώ, αποφάσισα να γίνω κλόουν….